Зохиолч Д.Батхуяг "Шинэ үеийн Монгол яруу найргийн 16 гарцаагүй", "Шинэ үеийн Монгол хүүрнэл зохиолын 16 гарцаагүй" гэсэн хоёр эсээ 2009 онд бичсэнийг нь Баяраагийн блогоос уншлаа. Яруу найргийн 16 гарцаагүйд миний хамгийн дуртай шүлэгч Баттогтохыг багтааж, доорх мөрүүдийг бичсэн байх юм. Ид шүлгээр амьсгалж, хэд гурван мөр холбох гэж үздэг байсан тэр үедээ Баттогтохын шүлгийн түүврийг хэвлүүлснийг дуулаад хүн хараас лавлан байж, сургийг нь Их Монгол дээд сургууль хавьцаа гарган очоод Д.Батхуяг гуайгаас учир явдлаа хэлж нөгөө номоо гуйн авч билээ. Хуучин блог дээрээ 2 номыг нь хоёуланг нь олоод авлаа гэж их л хөөрч байсан санагдана. Түүнтэй холбоотой мэдээ сэлт харьцангуй бага байдаг байсан, сүүлийн үед харин утга зохиолынхон нэлээн бичих болж, шүлгэнд нь дуртай хүмүүс ч гайгүй олширч байх шиг...
.jpg)
Монгол яруу найргийн ертөнцөд цэл залуугаараа мөнхрөн үлдсэн цөөхөн гайхамшигт хүмүүсийн нэг бол яахын аргагүй, бүр ямар ч аргагүй Дорждамбын Баттогтох билээ. Хэдийгээр олон хүн энэ залуугийн нэрийг сонсож дуулаагүй байж болох юм. Харин хожмын өдөр хайрладаг, бүр шүтэн дээдэлдэг яруу найрагчдын чинь тоонд энэ мөнхөд залуугаараа үлдсэн Баттогтох хэмээх нэр бичигдсэн байхад миний л хувьд гайхах зүйл үгүй. 1990-ээд онд монголын уран зохиолд асар том түрлэг, аюумшигтай том давалгаа болон орж ирсэн залуусын нэг, амьдрал хийгээд хүмүүст үнэн зүрхнээсээ хайртай, хорвоо хийгээд жамыг дэндүү эрт ухаарсан тэрээр” үйлийн үр үсэнд хүртэл бий” хэмээн бичиж байсан юм. 27 -хон жил амьдрахдаа 100 насалсан хүнээс ч илүү ертөнцийг таньж мэдсэн түүний шүлгүүд гэгээн тунгалаг сэтгэл, амьдралд тэмүүлсэн хүслээр дүүрэн байдаг юм. Өөрийнх нь бичснээр шувуу болон нисэн одсон тэрээр яруу найргаараа дамжуулан оюун санаагаа Монголын уран зохиолд үлдээсэн юм. Санах, дурсах эсэхийг амьд бидний сэтгэл зүрх л мэдэх хэрэг ээ.
No comments:
Post a Comment