Өчигдөр ажлынхныгаа ярилцахыг чагнав. Хүний яриаг хүндэтгэн сонсох, ойлгомжтой зүйл ярьж байсан ч анхаарч буй дүр үзүүлэх тухай ярьж байна. Тэгээд нэг жишээ авч байх юм: Хэдэн япон зочид нэг яаманд зочилж сайд дарга нартай нь уулзаж. Гэтэл томилогдоод удаагүй (30 ч хүрээгүй байрын) дэд сайд залуу уулзалтын турш зочдын өөдөөс нь бассан ч юмуу дооглосон ч юмуу жуумалзан инээсээр байсан гэнэ. Мэдээж япон зочид бухимдан гарч ирээд хоорондоо "Ийм залуугаараа өндөр албан тушаалд очоод энэ ч ёстой баларч байгаа залуу байна даа" гэж ярилцжээ.
Энэ баларч байгаа залуугийн жишээ нэгэн эрхэм хүний минь хэлснийг сануулав. Тэр хүн надад яг захиас сургаал айлдаагүй ч цаагуураа нэгийг хэлэх гэсэн нь ойлгомжтой. Юу вэ гэвэл, залуу хүн бага багаар урагшлах хэрэгтэй. Ингэх нь бат суурьтай. Гэнэтхэн огло харайгаад өндөр дээр гарчихвал унахдаа амархан, бас чанга унадаг.
Мэдээж алдмааргүй боломж, амбиц хүсэл гэж байх л даа. Гэхдээ хэт хурдан өндөрт гарчих нь унах аюул дагуулдаг гэдгийг түүнээс хойш санах болж, бусдын "сонгосон зам" болоод "хурд"-ыг нэлээн ажигладаг болоо юу даа, би.
No comments:
Post a Comment